Рузи ҷумъа ҳамчун вақти баргузории намози дастаҷамъӣ ва дуову ниёиш, ки шомили ҳикматҳост, байни мусалмонон мақоми хоссае дорад. Вале вақтҳои охир баъзе аз доираҳо бо иҳонату забондарозӣ ва тӯҳматбозиҳо ин фазои ваҳдатсози ақшори мухталифи ҷомеаро ба инзивосозию
Муроҷиат ба созмонҳои байналмилалӣ ва кишварҳои кафил иқдоми истисноӣ ва ҳаққи қонунии Раёсати Олии ҲНИТ мебошад ва дар асоси моддаҳои 10 ва 14 Конститутсияи ҶТ сурат гирифтааст; -Арзишҳое мисли сулҳ, ваҳдат, озодии баён ва раъй, ҳуқуқбунёд ва
Таври маълум аст, баъд аз муроҷиати ҲНИТ ба Дабири кулли Созмони Милали Муттаҳид, Созмони амният ва ҳамкорӣ дар Аврупо, Иттиҳодияи Аврупо, Созмони ҳамкориҳои исломӣ, роҳбарони кишварҳои кафил ва узви Гурӯҳи Тамос барои татбиқи Созишномаи умумии истиқрори сулҳ
Бисёриҳо баъди мутолиаи муроҷиати Раёсати Олии Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон ба созмонҳои байналмилалӣ ва кишварҳои кафили сулҳ шарораи умедро дар дилҳо эҳсос карданд. Умеде пайдо шуд, ки шояд акнун ақли солим боло мегираду пеши роҳи қонуншиканиҳо
Мушоҳидаҳо нишон медиҳад, ки мақомоти давлатӣ, махсусан мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва амният аз вазифаи асосӣ, ки таъмини амнияту субот дар кишвар аст, дур шуда, ба таҳияи фазои нобовариву беэътимодӣ дар ҷомеа машғул шудаанд. Баъзе кирдорҳое, ки
Амал накардани қонун дар Тоҷикистон ҷуръати бархе аз мансабдорони давлатиро то андозае боло бурда, ки дигар ошкорро ва бидуни тарс аз ҷавобгарӣ даст ба аъмоле мезананд, ки дар таҷрибаи давлатдории муосир касе онро ёд надорад. Тавре мушоҳидаҳо
Созмони амният ва ҳамкорӣ дар Аврупо ва Иттиҳоди Аврупо бо пахши як изҳорот аз нигарониҳои Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон дар мавриди фишор ва нақзи Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон оид ба плюрализми сиёсӣ
Ахиран Эмомалӣ Раҳмон, раисҷумҳури кишвар дар вохӯрии худ бо донишҷӯён ба ифтихори 18-умин солагии ҷашни Ваҳдати миллӣ масъалаи ба бар кардани ҳиҷобро бемаърифатӣ, гумроҳӣ ва бесаводӣ номид. Сомонаи "Наҳзат” дар мавриди то кадом андоза таъсиргузор будани ҳиҷобпӯширо
Бисёриҳо узвият дар ҲНИТ-ро бо узвият дар дигар ҳизбҳо хоҳиши қиёс кардан доранд, аммо хуб медонанд, ки иштибоҳ мекунанд. Узвият дар ин ҳизб ба куллӣ фарқ дорад, ҲНИТ ба ҷуз ҳизби сиёсӣ буданд, эътиқод ва як
Вазъияти солҳои ахир дар атрофи ягона ҳизби исломӣ, ягона созмоне, ки шаҳрвандони кишварро дар асоси ақида ва идеология ҷамъ овардааст, касро ба андеша вомедорад. Таҳдиду фишор, харобу валангор кардани моликият, ҷарима, тарсонидан ба ҷони фарзандону наздикони аъзои